Αντώνης Κανάκης εναντίον Σωτήρη Καλυβάτση...

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;

Ο Αντώνης Κανάκης πρέπει να είναι ο μόνος που καταφέρνει να είναι πρώτος στην πόλη επειδή είναι πρώτος στο χωριό.

«Όλη μέρα δουλεύω και το βράδυ διασκεδάζω. Είμαι εργένης και αισίως στα 40. Αυτοί είναι οι ρυθμοί της ζωής μου. Ίσως να συμβαίνει επειδή έχω μαγαζιά, αν δεν τα είχα μπορεί να μην ήταν τόσο έντονα τα πράγματα. Κρατάω τις στροφές στο κόκκινο και όσο πατάω το γκάζι πάει, αν το αφήσω στο ρελαντί μπορεί να κλατάρω, δεν ξέρω. Έχω κάνει τις απαραίτητες καταχρήσεις που πρέπει να κάνει ένας άντρας και να μην έχει πρόβλημα. Ίσως επειδή γυμνάζομαι και το ισορροπώ».

Όταν είσαι εργένης χρειάζεσαι τους φίλους σου, και ακόμα κι αν δεν είσαι ο Κανάκης, που τον ξέρουν όλοι, στη Θεσσαλονίκη είναι πιο εύκολο να κάνεις. «Οι Θεσσαλονικείς μπορούν να γίνουν μια παρέα μεταξύ τους πολύ εύκολα. Δεν είναι έτσι στην Αθήνα. Εγώ, ας πούμε, είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να κάνω μια καλή χειραψία με τον άλλον, μια καλή αγκαλιά, και όταν το κάνω στην Αθήνα, πολλές φορές νιώθω τους ανθρώπους να παραξενεύονται. Η αντρική φιλία όμως έχει μια
μαγεία δικιά της. Αυτοί είναι το καταφύγιό σου ανά πάσα στιγμή. Μαζί τους κάνεις πάρτι, λες μαλακίες, τα πίνεις. Εγώ έχω λίγους φίλους πια και πολλούς γνωστούς λόγω της δουλειάς, αλλά εξακολουθώ να είμαι καλοπροαίρετος με τον κόσμο που γνωρίζω και επειδή δεν είμαι καχύποπτος μπορώ να κάνω ακόμα φίλους. Μαζί τους μπορώ να δημιουργήσω και να δουλέψω, όπως με τα παιδιά από το Ράδιο Αρβύλα, αρκεί να είναι ώριμοι χαρακτήρες και να μπορούν να διαχωρίσουν τη δουλειά από τη φιλία. Να μπορούμε να σκοτωθούμε και μετά να χαβαλεδιάσουμε. Αλλά έχω απαιτήσεις από τους φίλους μου. Και γι’ αυτό όταν τσακώνομαι σοβαρά μαζί τους οι επιπτώσεις πάνω μου είναι τρομακτικές. Έχω δύο τέτοια περιστατικά που με πλήγωσαν πάρα πολύ και με γαμήσανε. Θα έλεγα τρία, αλλά ο τρίτος ήταν ένα χαμένο κορμί, ένα ανθρωποειδές που με τούμπαρε και με έκανε να πιστέψω ότι ήταν φίλος μου και να αγνοήσω την κακή αίσθηση που μου έβγαλε όταν τον πρωτοείδα. Αλλά τελικά το ένστικτο είναι πιο ισχυρό από τη σκέψη».



Περισσότερα στο Esquire που κυκλοφορεί.