Η μάνα που εξέδιδε το παιδί της "σπάει" τη σιωπή της

Είναι η πρωταγωνίστρια και η βασική κατηγορουμένη σε μία από τις απεχθέστερες και πιο φρικιαστικές υποθέσεις παιδεραστίας και κακοποίησης ανηλίκων που συγκλόνισαν το πανελλήνιο. Η Ειρήνη Τσονοπούλου, η μάνα που εξέδιδε την 6χρονη κόρη...
της, μιλά αποκλειστικά στην «Espresso» για τις πράξεις της.

Ο μόνος πόνος που έζησε για χάρη των παιδιών της ήταν αυτός της γέννας... Χωρίς μητρικά ένστικτα και με απίστευτη σκληρότητα έδωσε τα αγγελούδια της, ως διεστραμμένο «πιάτο», σε αρρωστημένες γέροντες προς ευχαρίστησή τους. Χωρίς να λυγίσει από το κλάμα τους και τις ικεσίες τους. Απούσα ως μάνα. Παρούσα ως «μάνα»-μαστροπός την ώρα που έγδυναν το κοριτσάκι της και βίαζαν το άγουρο κορμάκι του. Παρούσα και με κλειστή τη μητρική αγκαλιά την ώρα που ο σύντροφός της ξυλοκοπούσε ανελέητα το 6χρονο αγοράκι της. Το αντάλλαγμα; Ενα ευτελές 50ευρω που της έδινε υπέργηρος συνταξιούχος για να το εναποθέσει στο... βρόμικο ταμείο που διαχειριζόταν μια άλλη ανίκανη -όπως λέει η ίδια- μάνα... η μητέρα της!

Η Ειρήνη Τσονοπούλου, σε μια σοκαριστική συνέντευξη, αποκαλύπτει τα πάντα: «Ετσι έμαθα από τη μάνα μου, έτσι έκανα», λέει ανάμεσα σε αλήθειες και ψέματα... προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη θέση της. Η Ειρήνη Τσονοπούλου παραπαίει ανάμεσα στα λάθη των γονιών της και στα δικά της εγκληματικά λάθη. Σιχτιρίζει την ώρα που γεννήθηκε, «αφορίζοντας» τη μάνα της που γέννησε μια κόρη-μαστροπό η οποία εξέδιδε το ανυπεράσπιστο σπλάχνο της, επικαλούμενη -με ακόμη αισχρότερο τρόπο- το «κατά μάνα, κατά κύρη»! Με προκλητικό τρόπο εμφανίζεται ως θύμα-θύτης, αφού όπως λέει βιάστηκε κι αυτή από τον ίδιο τον πατέρα και δεν μπόρεσε να καταλάβει ποτέ την έννοια της μητρότητας - λες κι αυτό είναι κάτι που απαιτείται να βγάλεις σχολή για να το μάθεις...

Ερ.: Εχει αποκαλυφτεί στο δικαστήριο από την υπεράσπισή σου ότι στα παιδικά σου χρόνια υπήρξες θύμα βιασμού από τον ίδιο σου τον πατέρα. Πώς είναι δυνατόν τον εφιάλτη αυτόν που έζησες η ίδια να επέτρεψες να τον υποστούν τα παιδιά σου όχι μόνο με την ανοχή σου, αλλά και με την παρότρυνσή σου;
Απ.: Αυτό είναι αλήθεια. Από τα δέκα μου χρόνια με βίαζε συνέχεια ο πατέρας μου και η μάνα μου το ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα. Τότε μου έλεγαν ότι δεν πειράζει, είναι άντρας και είναι πατέρας μου. Οχι μόνο με βίαζε, αλλά με έβαζε να τον χαϊδεύω στα γεννητικά του όργανα, όταν χόρευε γυμνός μπροστά μας, και να κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι με τη μάνα μου και αυτόν γυμνούς βλέποντάς τους να έρχονται σε επαφή. Αυτοί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για μένα. Και τώρα που η μάνα μου με έβαζε να στέλνω τα δικά μου παιδιά, λέγοντάς μου ότι δεν έκανα κάτι κακό, θα τιμωρηθώ; Τα παιδιά μου ποτέ δεν θα τα έβαζα μόνη μου, με έβαζαν λέγοντάς μου ότι δεν έκανα κάτι κακό. Σκεφτόμουν ότι αν έμαθα εγώ να ζω έτσι, θα μάθαιναν και αυτά. Μακάρι να μην είχα γεννηθεί για να πάθω όλα αυτά τα κακά από τους γονείς μου.

Ερ.: Γιατί έκανες τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείσαι;
Απ.: Δεν έκανα όλα όσα με κατηγορούν. Αλλά αυτά που έκανα, να ξέρεις, με πίεζαν να τα κάνω… Δεν καταλάβαινα τι έκανα, μόνο τώρα που τα ακούω στο δικαστήριο... θέλω να κλαίω. Ακόμα και τα χρήματα που μου έδιναν δεν τα κρατούσα εγώ. Ποτέ δεν είχα χρήματα δικά μου, πάντοτε τα έδινα στη μάνα μου και τα είχε αυτή. Και εκείνη και οι άλλοι μού έλεγαν ότι δεν είναι τόσο κακό αυτό που κάνω και ότι αυτό που γινόταν θα ήταν για το καλό όλων μας. Μου έλεγαν να μη φοβάμαι.

Ερ.: Θεωρείς ότι η ουσία που περικλείει η λέξη «μάνα» σε αντιπροσωπεύει;
Απ.: Στη φυλακή, όπου ήμουν προσωρινά, αλλά και στον ξενώνα που με αγάπη με φιλοξενεί εμένα και τη Ραφαέλα (σ.σ.: το δίχρονο κοριτσάκι της που γέννησε μέσα στη φυλακή μετά τη σύλληψή της) μια πονόψυχη κυρία, σκέφτηκα και συζήτησα πολλά. Οχι... Μάνα δεν ήμουνα ποτέ και κανείς δεν μου έμαθε πώς είναι η «μάνα». Από μικρή μού έμαθαν άλλα πράγματα...

Ερ.: Δηλαδή, τι σου έμαθαν;
Απ.: Ε, δεν σου είπα; Μου έμαθαν ότι «μάνα» είναι αυτή που γεννάει και ταΐζει τα παιδιά της. «Μάνα» είναι αυτή που δέχεται τις ανωμαλίες του «μπαμπά». Πώς να στο εξηγήσω ότι «μαμά» είναι κάτι το σκληρό, χωρίς να σε αγαπάνε. Εμένα δεν με αγάπησε ποτέ κανένας. Σήμερα, που δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά, προσπαθώ να μάθω γράμματα. Κατάλαβα ότι «μαμά» είναι αγάπη, στοργή, τρυφερότητα...

Ερ.: Εσύ τα έδειξες ποτέ στα έξι παιδιά σου αυτά;
Απ.: Οχι, στη Ραφαέλα μου, που έχουμε μείνει οι δυο μας... (Ξεσπάει σε λυγμούς)

Ερ.: Εχεις τύψεις, σκέφτεσαι καθόλου αυτά που έκανες;
Απ.: Ναι, έχω τύψεις και τα βράδια κλαίω. Κοιμάμαι αγκαλιά με τη Ραφαέλα και κλαίω. Το ξέρω ότι θα πάω πάλι φυλακή, αλλά έφυγα από τη μάνα μου και τον μπαμπά μου. Τα αδέρφια μου δεν μου μιλάνε, όλοι με μισούν και είναι εναντίον μου. Καλύτερα να μην είχα γεννηθεί!

Ερ.: Νοσταλγείς τα παιδιά σου;
Απ.: Ναι, τα νοσταλγώ. Πολύ. Θέλω να τα δω. Πήρα μια φορά τηλέφωνο στο σπίτι και το έκλεισα... Το σήκωσε ο Αργύρης (κλαίει). Θέλω να τους ζητήσω να με συγχωρέσουν. Μου έχει λείψει που γελούσαμε όταν ζούσε ο μπαμπάς τους. Μακάρι να μη γεννιόμουν ποτέ, για να μην πικράνω και τα παιδιά μου! Μακάρι...

Ερ.: Η κόρη σου δεν θέλει να ακούει ούτε το όνομά σου, θέλει να μπεις στη φυλακή. Τι θα της έλεγες, αν τη συναντούσες;
Απ.: (Κλαίει) Συγγνώμη που δεν ήμουνα καλή μαμά, ούτε η γιαγιά της ήταν καλή, η δική μου μαμά. Συγγνώμη που πάθανε κακό από μένα.

Ερ.: Το ξέρεις πως σε λίγο καιρό θα σου αφαιρεθεί η επιμέλεια και της μικρής σου κόρης Ραφαέλας; Πώς νιώθεις;
Απ.: Οχι!! Τη Ραφαέλα μου, αυτή μόνο έχω. Δεν θέλω να τη χάσω. Με αυτή ζω, την πάω στο πάρκο, κοιμόμαστε μαζί. Τη μαλώνω καμιά φορά όταν κάνει ζημιές, γιατί το σπίτι που μένουμε δεν είναι δικό μας. Τώρα είμαι αληθινή μαμά. Μπορώ να είμαι καλή μαμά...

πηγή espresso