Νέα τροπή παίρνει το θρίλερ με τη σατανική δολοφονία του επιχειρηματία Θεόδωρου Γιαμπουράνη μέσα στο εργοστάσιό του στο Κιάτο, το Μάρτιο του 2000.Ενα μήνα μετά την απόφαση (στις αρχές Αυγούστου) του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Σπάρτης, που ναι μεν καταδίκασε τον πρώην συνεταίρο του επιχειρηματία,για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, αλλά τον άφησε ελεύθερο (!) καθώς του επέβαλε ποινή κάθειρξης είκοσι ετών και έκανε δεκτό το αίτημά του να έχει η έφεση ανασταλτικό χαρακτήρα, ο αντεισαγγελέας Εφετών Ναυπλίου Δημήτρης Χατζηγεωργίου ζητεί να επιβληθεί μεγαλύτερη ποινή στον δράστη!
Με την υπ' αριθμ. 12/2009 έφεση που άσκησε κατά της πρωτόδικης απόφασης ο έμπειρος εισαγγελικός λειτουργός ουσιαστικά «ραπίζει» τους ενόρκους και δικαστές που αναγνώρισαν στο πρόσωπο του δράστη το ελαφρυντικό του μετέπειτα καλού βίου και εγείρει καυτά ερωτήματα για το σκεπτικό με το οποίο το Κακουργιοδικείο κατέληξε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα με αποτέλεσμα να μην του επιβάλει μεγαλύτερη ποινή.
Σε αντίθεση με τους ενόρκους και τους δικαστές που έκριναν πως μετά την ειδεχθή δολοφονία, με το στραγγαλισμό και στη συνέχεια απαγχονισμό του Γιαμπουράνη από τον Χρυσικό, ο κατηγορούμενος επέδειξε «καλή συμπεριφορά» και γι’ αυτό δικαιούνταν επιεικέστερη μεταχείριση, ο αντεισαγγελέας Εφετών παρουσιάζεται κάθετος. Διερωτάται πώς είναι δυνατόν να αναγνωρίζονται ελαφρυντικά σε έναν -κατά τη δικαστική κρίση- δολοφόνο ο οποίος επί οκτώ συναπτά έτη έπαιζε κρυφτούλι με τις αρχές και εξυφαίνοντας ένα αρρωστημένο σενάριο παρουσίαζε τη δολοφονία του πρώην συνεταίρου του ως «αυτοκτονία» και προσποιούνταν τον «θλιμμένο φίλο», ενώ κατά τις ημέρες του πένθους για το χαμό του στενού του συνεργάτη εκείνος διασκέδαζε σε μπαρ της περιοχής και πριν αλέκτορα φωνήσαι ξανάνοιξε ττο εργοστάσιο για να εξαφανίσει τα ίχνη της δολοφονίας.
Αναφέρει χαρακτηριστικά η έφεση του κ. Χατζηγεωργίου: «...Οτι ο καταδικασθείς κατηγορούμενος δεν επέδειξε καλή συμπεριφορά μετά την πράξη για την οποία καταδικάσθηκε, αλλά αντίθετα προέβη σε ενέργειες που καταδεικνύουν συνέχιση της επιδειχθείσας με την πράξη του αντικοινωνικότητας, προκύπτει από τα εξής περιστατικά: α) Μετά τη θανάτωση του θύματος ο κατηγορούμενος, έχοντας σκοπό να συγκαλύψει την πράξη του και να αποπροσανατολίσει τις διωκτικές και δικαστικές αρχές, ώστε να θεωρηθεί ότι πρόκειται για αυτοκτονία, κατασκεύασε θηλιά και απαιώρησε με αυτή το θύμα από οριζόντιο σιδηροδοκό της στέγης, β) το ίδιο βράδυ που βρέθηκε το πτώμα (14-3-2000), αλλά και τα περισσότερα προ της ταφής του, μετέβαινε για ολονύκτια διασκέδαση σε μπαρ της περιοχής, αδιαφορώντας για την τήρηση
στοιχειωδών προσχημάτων προς τη μνήμη του φίλου του, όπως ισχυρίζεται, και συνεταίρου του, γ) καθ' όλο το χρονικό διάστημα από της τελέσεως της πράξεως και μέχρι της εκδικάσεως, δηλαδή για περίοδο οκτώ ετών, προκειμένου να ενισχύσει την άποψη περί αυτοκτονίας, αλλά και προσβάλλοντας τη μνήμη του νεκρού διέδιδε ψευδώς ότι ο θανών είχε υπεξαιρέσει χρήματα της επιχείρησης τα οποία κατασπατάλησε και ότι οδηγήθηκε στην αυτοκτονία από τύψεις και δ) την ίδια μέρα που βρέθηκε νεκρός ο συνέταιρός του και αμέσως μετά την απομάκρυνση του πτώματος από το συσκευαστήριο, έδωσε εντολή να λειτουργήσει η επιχείρηση επικαλούμενος ψευδώς επείγουσα παραγγελία πελάτη και τούτο με σκοπό να εξαφανίσει τα ίχνη του εγκλήματός του».
Ετσι λοιπόν, ο αντεισαγγελέας Εφετών Ναυπλίου καταλήγει στο συμπέρασμα πως «με βάση τα δεδομένα αυτά, εσφαλμένα το ΜΟΔ Σπάρτης αναγνώρισε στον καταδικασθέντα κατηγορούμενο το ελαφρυντικό της μετά την πράξη καλής συμπεριφοράς» και αντιτείνει ότι «έπρεπε να τον κηρύξει ένοχο χωρίς τη συνδρομή τούτου και να του επιβάλει μεγαλύτερη ποινή από την επιβληθείσα», δίνοντας νέα τροπή στην εξέλιξη της δυσώδους υπόθεσης που φέρει την ονομασία «υπόθεση Γιαμπουράνη» και συγκλονίζει εδώ και εννέα χρόνια το πανελλήνιο.
Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της μυστηριώδους υπόθεσης που «στοιχειώνεται» από σημαντικές παραλείψεις των αρχών αλλά και το διαρκή αγώνα της δικηγόρου Κατερίνας Γιαμπουράνη, κόρης του θύματος, να αποδείξει ότι ο απαγχονισμός δεν οφείλεται σε αυτοκτονία αλλά σε εγκληματική ενέργεια, χρειάζεται να γυρίσουμε το χρόνο πίσω στις 14 Μαρτίου 2000.
Εκείνο το μοιραίο πρωινό, έκπληκτος ο επιστάτης της βιομηχανίας συσκευασίας γεωργικών προϊόντων «Αριστον» ανοίγοντας την πόρτα του εργοστασίου βλέπει το άψυχο σώμα του Θεόδωρου Γιαμπουράνη να αιωρείται μέσα στο παγωμένο δωμάτιο κρεμασμένο από ένα σχοινί.
Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει η αστυνομία του Κιάτου, η οποία παρά τις αντίθετες αιτιάσεις που προέβαλε η οικογένεια του θύματος αποκλείει από την πρώτη στιγμή το σενάριο της εγκληματικής ενέργειας και προκρίνει εκείνο της αυτοκτονίας. Μάλιστα, οι αστυνομικοί εμφανίζονται να είναι τόσο σίγουροι ότι ο επιχειρηματίας προέβη στην απονενοημένη πράξη σε μια στιγμή απελπισίας, που αποφεύγουν να κάνουν αυτοψία στο χώρο όπου βρέθηκε το πτώμα!
Ωστόσο, η Κατερίνα Γιαμπουράνη δεν το βάζει κάτω και θεωρώντας ως νούμερο ένα ύποπτο τον στενό συνεργάτη του πατέρα της απευθύνεται σε τρεις ιατροδικαστές (Φ. Κουτσαύτη, Ν. Καφίρη και Μ. Νόνα), οι οποίοι διαπιστώνουν πως το θύμα πρώτα στραγγαλίστηκε και μετά κρεμάστηκε!
Ο... σκονισμένος φάκελος Γιαμπουράνη ξανανοίγει και εκδίδεται βούλευμα το οποίο παραπέμπει τον Κώστα Χρυσικό σε δίκη. Η ακροαματική διαδικασία ξεκινά στις 6 Ιουνίου του 2005 και ένα μήνα μετά η δικαστική απόφαση αθωώνει ομόφωνα τον πρώην συνεταίρο του επιχειρηματία. Στην υπόθεση όμως επεμβαίνει ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Φώτης Μακρής, ο οποίος ασκεί αναίρεση κατά της απόφασης.
Ετσι λοιπόν, η δίκη επαναλαμβάνεται στο Μικτό Δικαστήριο Σπάρτης. Η ακροαματική διαδικασία διαρκεί εννέα μήνες και από το βήμα του μάρτυρα παρελαύνει πλήθος προσώπων που έχουν σκοπό να φωτίσουν τη σκοτεινή υπόθεση. Μεταξύ αυτών είναι και ο συνταξιούχος πλέον παθολόγος Ιωάννης Πετρόχειλος, ο οποίος υποτίθεται πως ήταν ένας από τους δύο γιατρούς που εξέτασαν το πτώμα και κατέληξαν στο συμπέρασμα της αυτοκτονίας. Στο δικαστήριο ο κ. Πετρόχειλος καταπλήσσει τους πάντες, καθώς ομολογεί πως εξέδωσε γνωμάτευση «κατά παραγγελία» ενώ ούτε καν είχε εξετάσει το πτώμα!
Από την πλευρά του, απολογούμενος ο συνέταιρος ρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται, εμμένοντας στο σενάριο της αυτοκτονίας. Το δικαστήριο δεν πείθεται από τους ισχυρισμούς του και στις αρχές Αυγούστου του 2009 τον καταδικάζει ως δολοφόνο του Γιαμπουράνη. Ωστόσο, αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό του μετέπειτα καλού βίου, του επιβάλλει ποινή κάθειρξης είκοσι ετών και τελικά τον αφήνει (με ψήφους 4-3) ελεύθερο (!) καθώς πείθεται πως ο Χρυσικός αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας (υποστήριξε ότι έχει οσφυαλγία) και κάνει δεκτό το αίτημα η έφεσή του να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.
«Με δικαιώνει η έφεση»
Δικαιωμένη από την έφεση που άσκησε ο αντεισαγγελέας Εφετών Ναυπλίου ζητώντας να επιβληθεί μεγαλύτερη ποινή στον συνέταιρο δηλώνει, από την πλευρά της, η Κατερίνα Γιαμπουράνη, κόρη του θύματος. Μιλώντας στην «Espresso» η δυναμική δικηγόρος, που έκανε στοίχημα ζωής την προσπάθεια να αποδείξει ότι ο πατέρας της δεν αυτοκτόνησε, επισήμανε: «Η έφεση με δικαιώνει γιατί πρόκειται για έναν ψυχρό δολοφόνο που επί εννιά χρόνια συγκάλυπτε τα ίχνη, σπίλωνε τα ίχνη του πατέρα μου και γλένταγε τη δολοφονία του. Παραμένει, βέβαια, άξιο απορίας πώς δεν έχει παρέμβει ακόμα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και ο δράστης παραμένει ελεύθερος, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να έρχεται σε συνεννοήσεις με τους συναυτουργούς προβαίνοντας σε νέες πράξεις συγκάλυψης και δυσχεραίνοντας με τον τρόπο αυτό το νέο έργο της ανάκρισης που αφορά τους συναυτουργούς. Φυσικά, ακόμα περιμένουμε να καθαρογραφεί η απόφαση του ΜΟΔ Σπάρτης για να δούμε το σκεπτικό της και να κατανοήσουμε για ποιο λόγο αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο δολοφόνος του πατέρα μου εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός φυλακής».
Espressonews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου